Ik kan het niet meer alleen.
Ik voel me eenzaam,
met zoveel mensen om me heen.
Morgen is de grote dag.
Een dubbel gevoel.
Verdriet met een lach.
Morgen is de opname,
Een jaar is er voor me uitgetrokken.
En ik zal hard,
Keihard,
Moeten knokken.
Ik heb de dood vaak in de ogen gekeken.
En soms,
Had het heel fijn gebleken.
De pijn diep vanbinnen is onvoorstelbaar.
Kon ik nog maar terug naar “toen”.
Onbezorgd en klein.
Ik denk er nog vaak aan terug.
Wat was het leven toen fijn.
Nu,ben ik tweeëntwintig jaar,
en al vol problemen en zorgen.
Men zegt;
“Het komt goed, en is het niet vandaag,
dan is het morgen”.
Maar ik weet;
Morgen is niet alles opeens goed.
Daar gaan maanden en jaren overheen.
En dan zal ik vechten
Met volle moed.
Op een dag,
Ben ik niet langer alleen.
Wens me succes voor morgen.
Vrijdag.
Dan kan ik het delen,
al mijn zorgen.
Met verdriet en een lach.