wankel
Ik wil niet klagen
niet bij anderen hulp gaan vragen
ik wil niet zielig zijn
en dealen met mijn welverdiende pijn
ik wil me geen liefde wensen
die ik geef aan andere mensen
ik wil niet worden beloond
nadat ik hulpvaardigheid heb getoond
Ik wil geen zalfje voor mijn verdriet
een sterkere man dan mij die vind je niet
maar
af en
toe
ben ik
alleen
en sta
ik
wankel op
één
enkel been
niet bij anderen hulp gaan vragen
ik wil niet zielig zijn
en dealen met mijn welverdiende pijn
ik wil me geen liefde wensen
die ik geef aan andere mensen
ik wil niet worden beloond
nadat ik hulpvaardigheid heb getoond
Ik wil geen zalfje voor mijn verdriet
een sterkere man dan mij die vind je niet
maar
af en
toe
ben ik
alleen
en sta
ik
wankel op
één
enkel been
Reacties op dit gedicht
| nena: | Dinsdag, mei 28, 2002 17:02 |
| Wankel...soms en misschien ook wel wat bang dat je het niet ALLEMAAL alleen kan. En als je dat toegeeft... Wat dan ??? Wat dan ??? |
|
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, mei 15, 2002 14:24 |
| :) I know the feeling.. | |
| MayadeBij: | Maandag, mei 13, 2002 15:57 |
| Wat heeft verdriet met sterk zijn te maken? | |
| Susanne X: | Maandag, mei 13, 2002 14:48 |
| Af en toe een tweede been erbij, kan je een veel zekerder gevoel geven ... ;-) | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~Cruxis~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||