Lief nog even
Loop waar de weg ophoudt met bestaan.
Fouten kan je niet met elkaar goed praten.
Ik had vertrouwen, geloof in de toekomst,
maar zie nu jouw rug naar mij toedraaien.
Leegte is alleen. Verslaving cynisch.
Kapot waren we toen het principe verdween.
Ik vind
dat als je naar iemand anders wijst,
wees dan eerlijk
en vraag je eerst eens af
of het niet over jezelf gaat.
Wederzijds respect is een groot goed.
Jouw zucht is kostbaar.
Ik hou de adem in. Laat de regen regen.
De hemel werkt. Laat de wolken breken.
De tijd herstelt. Herstelt het leven.
Reacties op dit gedicht
| liesjequilt: | Zaterdag, juli 21, 2012 00:44 |
| Helemaal waar, het is altijd zo makkelijk om naar die ander te wijzen. gr. Liesbeth |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2012 | ||
| Thema's: | ||