Rustig aan (voor de onzin vat krijg
Nu alleen weten de vogels het.
Euforie is de stilte voor het gejuich.
Weten wat er gaat gebeuren als de massa buigt.
Hij tilt zijn ballen op.
Zij recht de krullen in haar rug.
Terug is zoiets als verliezen met kiespijn.
Zij kiest voor de berekening.
Zijn voeten willen haar vriend zijn.
Ik kijk en zie hen beloven.
In de verte verdwijnt de dove mist.
Buiten luiden de klokken.
Ik pak mijn kist. Het is twaalf uur.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2012 | ||
| Thema's: | ||