Daar komt dan het gekrijs en geschreeuw
van de vergeten moederleeuw.
Het hele land moet het weten,
dat men haar is vergeten.
In de waan van de dag,
is zij totnogtoe bijzaak.
Genegeerd en vergeten,
zo lijkt het wel.
Toch is zij er zo een,
die hemel en aarde beweegt.
Hoe hard men in eerste instantie
ook sneeft.
Van wat kom jij nou klaarspelen,
met je helse toestanden?
Waartoe dient dat gekrijs en geschreeuw.
Ja het doet pijn aan de oren,
dat je haar waarheid weer moet horen.
Toch is zij er zo een,
die zegt: ik weet wat ik meen.
En wat ik meen, is het woord van een,
die ook gehoord wil worden.
Want ik sta op mijn recht,
ook al noem je me door en door slecht.
Ik sta op de voorplecht,
van het schip der tijd.
En in mijn kielzog,
vermorzel ik het boerenbedrog.