Niet kijken maar zien
De schellen van zijn ogen
vallen als verdorde bladeren
nooit zei hij mooier vaarwel dan
tegen de herfst in zijn hoofd
In de verte regenbogen
eindelijk ziet hij het naderen
het beeld van een gelukkig man
waarin hij zelf weer gelooft
vallen als verdorde bladeren
nooit zei hij mooier vaarwel dan
tegen de herfst in zijn hoofd
In de verte regenbogen
eindelijk ziet hij het naderen
het beeld van een gelukkig man
waarin hij zelf weer gelooft
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Zaterdag, juli 28, 2012 17:55 |
| "nooit zei hij mooier vaarwel dan tegen de herfst in zijn hoofd" prachtig! | |
| Dasje (lucky): | Zaterdag, juli 28, 2012 17:28 |
| Als je zo''n gevoel zo mooi weet te beschrijven... is het volgens mij autobiografisch... Prachtig! Vriendelijke groetjes, Dasje ;o) |
|
| wervelende regenboog: | Zaterdag, juli 28, 2012 11:57 |
| een opbeurend schrijven :) gr wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robby van G. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2012 | ||
| Thema's: | ||