Vol goede moed
Daar,
sta ik dan,
tobbend,
over het bestaan,
wil zo niet verder gaan.
Daar,
sta ik dan,
vol goede moed,
doen wat ik doen moet.
Daar,
sta ik dan,
samen,
'n kind aan iedere hand,
lopend door 't zand.
Vol goede moed.
sta ik dan,
tobbend,
over het bestaan,
wil zo niet verder gaan.
Daar,
sta ik dan,
vol goede moed,
doen wat ik doen moet.
Daar,
sta ik dan,
samen,
'n kind aan iedere hand,
lopend door 't zand.
Vol goede moed.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, mei 13, 2002 23:54 |
| nog zonder vaste voet, menen te gaan omdat het moet en het leven elders voortgang vindt, al is het pad daartoe zo mul als grint. groetje, hans |
|
| Jo Aelmans: | Maandag, mei 13, 2002 20:19 |
| Vooral doorgaan! ;-)) ;o)x |
|
| MayadeBij: | Maandag, mei 13, 2002 16:17 |
| Sterkte, het klinkt altijd een beetje absurd inderdaad om de moed er altijd maar in te houden, maar toch, uiteindelijk zal het vruchten afwerpen.. (denk ik, geloof ik) Sterkte Meis! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marjolein | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||