zomaar te ver
ik loop door het bos
en zie de ontwortelde bomen
de bliksem slaat nog wild om zich heen
tot mijn knieen in de modder
ploeterend
waarnaar toe eigenlijk
links van me een heling
en de regen spoelt de aarde weg
rechts een bos van dennen
met daartussen varens
ik zie een moeder hert met haar jong
verdrongen tussen het geweld van de natuur
mos bedekt de bomen en trekt groen op
mijn voedsporen vullen zich snel
met water en modder
ik kijk
en zie een tor verdrinken
en denk nog
zal ik hem helpen
twee drie vier zware stappen terug
ik kom daar maar te laat
ik zie een tor zijn laatste adem uitblazen
en denk
ik moet nog zo ver
en zie de ontwortelde bomen
de bliksem slaat nog wild om zich heen
tot mijn knieen in de modder
ploeterend
waarnaar toe eigenlijk
links van me een heling
en de regen spoelt de aarde weg
rechts een bos van dennen
met daartussen varens
ik zie een moeder hert met haar jong
verdrongen tussen het geweld van de natuur
mos bedekt de bomen en trekt groen op
mijn voedsporen vullen zich snel
met water en modder
ik kijk
en zie een tor verdrinken
en denk nog
zal ik hem helpen
twee drie vier zware stappen terug
ik kom daar maar te laat
ik zie een tor zijn laatste adem uitblazen
en denk
ik moet nog zo ver
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Zaterdag, augustus 04, 2012 08:39 |
| er hangt wat gelatenheid in de lucht .... groet ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: geronnimo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||