Haar lach bloeide op
haar lach bloeide op
haar handen
hebben bloemen gegeven
vaak nog in de knop
na het ontluiken
kon je de geuren ruiken
haar lach bloeide op
soms was de hulde
een antwoord op morele schulden
die wij niet hadden ingelost
zij heeft ons grootgebracht
met alle liefde en kracht
die zij in het kleine lichaam had
te snel is zij gegaan
maar haar ogen zullen blijven
en die lach zal nooit meer wijken
wil melker
08/08/2012
Reacties op dit gedicht
| witteroos: | Woensdag, augustus 08, 2012 10:34 |
| Mooi Wil, de zorgzame moeder lees ik hierin. Fijne dag gewenst. | |
| liesjequilt: | Woensdag, augustus 08, 2012 08:40 |
| Mooi geschreven Wil Het is toch altijd een hoofdstuk wat afgesloten wordt. sterkte Liesbeth |
|
| trucker klaas: | Woensdag, augustus 08, 2012 06:56 |
| een waardig memorandum ;) goedemorgen ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||