schillenboer
schillenboer
komt de schillenboer met zijn kreupelpaard
de zon nog even onderdompelen
kust zijn appelschillend vrouwtje goede nacht
en scheert zich weg in juteduister
koeien loeien in de nevelnacht
een hond blaft zijn laatste symfonie
trappen kraken achter trapjesgevels
een half kopje melk siert het graniet
duizend kleuren hangen slap en flets
in de zonnenmorgenstralen
het ene oog ziet reeds de weg
de klep er voor en sjok sjok daar gaan we weer
sigarenrook walmt naar spanje
de koning is alweer een jaartje ouder
Reacties op dit gedicht
| henk jans: | Vrijdag, augustus 10, 2012 14:05 |
| Zwaarheid kan, als het mooi verwoord wordt zijn charme hebben zoals hier in dit gedicht. Maar zo zwaar is het nu ook weer niet hoor, al zal ik dat vinden, doordat mijn melancolie me ook nog wel eens die kant op duwt (of trekt, wat zou het zijn) groeten Henk |
|
| ela: | Donderdag, augustus 09, 2012 12:29 |
| Als de koning verjaart, verjaart het ganse land en beetje mee en al is verjaren voor de een een feest en voor de ander een hel,er wordt gefeest en dat is het belangrijkste. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||