John is bij me
Het doffe stof zweept op.
Hij rijdt in een blauwe trein naar nieuw Afghanistan.
Noten om in te verdwijnen. De lijnen die niet liegen.
In een dag. In een tweepersoons coupé.
Londen – New York. Berlijn – Amsterdam.
Het koper schuurt langs het behang.
De controle is geweest.
Zij sluit de gordijnen.
Reacties op dit gedicht
| spring-in-het-veld: | Dinsdag, november 20, 2012 17:31 |
| beetje onsamenhangend, het begint heel goed, maar dat einde zwakt het af, die laatste 2 regels, met name de slotregel.. waarom schreef je die ?gaat het eigenlijk over drugs ipv muziek? | |
| : | Dinsdag, november 20, 2012 13:15 |
| het is oersaai!! x | |
| hs: | Vrijdag, augustus 10, 2012 18:33 |
| Je schrijft erg mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: de Diana | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||