Geuren, altijd weer....
Betreed oude zolders
en de dode lucht,
versuft mijn gedachten.
Jarenlange, dichte ramen-
roepend om te openen...
Begraven liefdes,
vloeiende haat - als lava;
wanhopig krabbend
aan afbrokkelende wanden,
hoor ik het hoonlachen
van mijn immer loerende vijanden.
Maar één oude song,
wat vertrouwde beelden
van frisse optredens,
geven weer uitzicht
op de oude zonnige
weide,
waar jij aan kwam fietsen;
naar mij toe....
Hoe simpel, soms de uitweg
en hoe gecompliceerd ook,
zijn de webben-
waarin ik telkens weer
verstrik.
Proberend,
de gladde randen
van geluk te grijpen.....
Reacties op dit gedicht
| gedichtenmeisje: | Dinsdag, augustus 14, 2012 20:23 |
| Mooi gedicht ;) Groetjes |
|
| hs: | Vrijdag, augustus 10, 2012 18:54 |
| Erg mooigeschreven. Sterkte. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 10, 2012 12:03 |
| heel mooi herkenbaar ook | |
Over dit gedicht
| Auteur: Sneeuwvlok | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||