Een handvol wensen
een handvol wensen
ik zie je staan
jouw silhouet tegen de hemel
rakend aan een halve maan
met een handvol wensen
kijk je naar de sterren
tot ze vallend gaan
en jij de boodschap fluistert
uit het diepst van je hart
een vraag om sterkte en veel kracht
want hoger aan het firmament
ver boven het plejadengruis twinkelt
een nieuw sterretje haar eerste leefmoment
wil melker
11/08/2012
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, augustus 12, 2012 00:47 |
| Er gaan er en er komen er, dat lijkt de rode draad van het leven te zijn. Daardoor krijgt leven het kenmerk van eeuwig zijn, ondanks dat er telkenmale wordt gestorven (tenminste het lichamelijk leven)! Liefs, Jacky |
|
| trucker klaas: | Zaterdag, augustus 11, 2012 13:14 |
| schittering maakt zich meester van het verloren leven ... fraai ,klaas |
|
| witteroos: | Zaterdag, augustus 11, 2012 11:57 |
| Prachtig. Wedergeboorte vanaf het oorspronkelijke prille begin lees ik hierin. Fijn weekend |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||