Ze was als een roos
die plots verscheen
groeide en bloeide
zoveel vreugde gaf
met haar warme kleur
me liet voelen hoe
mooi het leven is
als je het wilt zien
tot ze plots niet
meer wilde bloeien
de warmte samen
met haar verdween
herinnering bleef
het gemis voor mij
nog altijd voelbaar is.
Hans Winter: | Donderdag, augustus 16, 2012 19:32 |
wat in leed geweten onvergetelijk werd, wellicht is het mee te dragen naar je later dagen, eens weer werkelijk te vragen, waar te maken zelfs, al is het lief die ene niet. groetje, hans |
|
pieter christiaan paardenkooper: | Dinsdag, augustus 14, 2012 11:26 |
Misschien komt er nog wel zo''n roos op je pad. | |
Auteur: Paula Hagenaars | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 14 augustus 2012 | ||
Thema's: |