jij bracht
zwart glas
in mijn mozaïek
aanvankelijk
nog lichte kleuren
die braken donker af
het sprankelend contrast
waarmee jij mij verraste
veranderde van spiegelend in mat
het oppervlak is hard gebleven
toch heb ik mij tot bloeden toe
aan zwart gesneden
wil melker
17/08/2012
Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, augustus 18, 2012 02:01 |
Het is het harde dat het hem doet, niet het zwarte. Niet de kleur, maar de hardheid die in alle kleuren aanwezig kan zijn. Het het matworden bewees dat het geen liefde was, want goud (liefde) verandert niet van kleur en zijn zachte glans blijft immer behouden! Liefs, Jacky |
|
Anneke Bakker: | Vrijdag, augustus 17, 2012 09:40 |
Zo zal het met de liefde ook wel vaak gaan Wil, het sprankelende plaats maakt voor het matte, het hoeft daarom niet minder mooi te zijn. Het ingelegde glaswerk kleurrijk met zwart kan een prachtige combinatie zijn,een fraai kunstwerk zoals ook dit gedicht zich weer laat lezen. Mooi gedaan en graag gelezen. Zonnig en sprankelend weekend wens ik je, Anneke |
|
liesjequilt: | Vrijdag, augustus 17, 2012 07:35 |
ja Wil Soms gebeuren er dingen die je niet wilt, ook dat hoort erbij. gr. Liesbeth |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 17 augustus 2012 | ||
Thema's: |