De buren
Mijn ene buur
kijkt nooit zuur.
Hij vindt altijd iets
en toch heeft hij niets.
Mijn andere buur,
heeft een grote muur
Hij zit nors te kijken
want hij hoort bij de rijken.
Ik zit daar tussen in
en verroer geen vin.
Zelfs nog niet eens een kik
wat ze maken zich dan dik.
ZAl ik verhuizen?
Of laat ik me er inluizen?
Wie gaat het me zeggen?
Zonder grote uitleggen?
kijkt nooit zuur.
Hij vindt altijd iets
en toch heeft hij niets.
Mijn andere buur,
heeft een grote muur
Hij zit nors te kijken
want hij hoort bij de rijken.
Ik zit daar tussen in
en verroer geen vin.
Zelfs nog niet eens een kik
wat ze maken zich dan dik.
ZAl ik verhuizen?
Of laat ik me er inluizen?
Wie gaat het me zeggen?
Zonder grote uitleggen?
Reacties op dit gedicht
| ayla: | Dinsdag, augustus 27, 2002 20:17 |
| Gewoon blijven waar je bent en je er niks van aan trekken en je eigen gang lekker gaan . Buren..praat me er niet van! |
|
| Thecool: | Donderdag, mei 16, 2002 13:02 |
| blijf je zelf bert | |
| Susanne X: | Woensdag, mei 15, 2002 09:25 |
| Twee heel uiteenlopende buren dus ;-) Gewoon je leven vervolgen en niet te veel van de buren aantrekken! | |
| Jo Aelmans: | Maandag, mei 13, 2002 20:02 |
| Je Leven Leven! Niet dat van een Ander... ;-)) Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||