De zwerver
Daar zit hij,
eenzaam met een bekertje in zijn hand.
Zijn schamele bezittigen,
bechermend met zijn leven.
Onverzorgd en met de zelfde kleren als gisteren
wachtend op de gulle hand van een mens,
die hem wat slijk van de aarde kan geven.
Hij is dakloos en kansloos voor de wereld.
Men noemt hem een verworpene
van de liefdevolle maatschappij.
Onzeker waar hij kan schuilen,
voor de regen en de sneeuw.
Zit hij er morgen ook?
Kan hij dit bestaan wel aan?
Waarom krijgt hij geen kans,
van U meneer de eerste minister?
eenzaam met een bekertje in zijn hand.
Zijn schamele bezittigen,
bechermend met zijn leven.
Onverzorgd en met de zelfde kleren als gisteren
wachtend op de gulle hand van een mens,
die hem wat slijk van de aarde kan geven.
Hij is dakloos en kansloos voor de wereld.
Men noemt hem een verworpene
van de liefdevolle maatschappij.
Onzeker waar hij kan schuilen,
voor de regen en de sneeuw.
Zit hij er morgen ook?
Kan hij dit bestaan wel aan?
Waarom krijgt hij geen kans,
van U meneer de eerste minister?
Reacties op dit gedicht
| Susanne X: | Woensdag, mei 15, 2002 09:34 |
| Treurig, de mensen die eenzaam op de straat wonen... | |
| Jo Aelmans: | Maandag, mei 13, 2002 20:07 |
| Ben ik mijn broeders hoeder? (Genesis 4:9) ;-) Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||