Met drie op de wei
Maar de baas wist hoe hij moest handelen
Hij fluisterde lieve woordjes in de lange oren en streelde hen zachtjes op de rug. Men zag hoe de ezels kalm werden en toen het geluid van het vliegtuigje ook voor hen niet meer te horen was, begonnen ze ,eerst aarzelend en dan zonder dralen weer te stappen.
Af en toe mochten ze onderweg even halt houden om te grazen, net zoals de mensen wat wilden eten en sommigen wateren.
Ze waren vroeg thuis die dag.
Dus konden ze nog wat stoeien op de wei ; nu ja stoeien is wel wat veel gezegd, alle drie stonden ze wat dromerig bij elkaar ze droomden nog van hun vriendjes en hun wedervaren met de koets.
Mijnheer ezel dacht aan de vrouwtjes, die zo lief naar hem hadden gekeken. Sluiks keek hij eens naar zijn eigen dames en hij moest bekennen dat die er ook feestelijk uitzagen. Onbewust legde hij zijn kop op de rug van een van de dames, die lieten het lijdzaam gebeuren.
Tenslotte moest hij zijn geluk niet te ver van huis gaan zoeken. Zonder kabaal sliepen ze die nacht net drie dicht bij elkaar.
Tegen de morgen regende het, gekletter van regendruppels geselde het dak van de schuilhut en maakte hen wakker.
Mijnheer balkte vrolijk want de baas kwam al naar hen toe met vers stro en hooi en wat
vruchten zodat ze de dag blij konden beginnen.
Toen de baas van uit zijn raam zijn terrein overschouwde, zag hij een van de ezels huppelen en rondjes draaien als een echte danser. Dat had hij nog nooit gezien. Hij ging meteen buiten kijken en tot zijn verbazing was het nu een andere ezel, die zulke kunstjes uithaalde. Dat was zeker eigenaardig. Toen begon de derde aan dezelfde bewegingen. Die wilde hij van dichtbij zien. Hij nam zijn verrekijker. Eerst zag hij niet wat er aan de hand was, hij keek wat meer naar de poten van de dansende en wat hij daar zag was niet te geloven : een verdwaalde kip viel de poten van de ezels aan en pikte zaadjes van de poten, het gras en natuurlijk ook de uitwerpselen die aan de poten hingen.
De baas moest snel handelen en liep naar de ezels toe in een nieuw wereldrecord en pikte de kip snel van de grond. Het waren niet de ezels die gevaar liepen maar de kip die kon vertrappeld worden. Het was toch wel zijn beste “legster”. Onze vrienden dachten dat de baas eten en drinken bracht en ze drumden tegen hem aan. De baas kon zich niet verzetten met die kip in zijn armen, hij wankelde en viel met zijn gat in en stapel ballen die de ezels daar hadden gelegd. Gelukkig was het geen koeienvla, want dan had de baas niet zo gelachen! Zijn schaterlach deed onze vrienden schrikken. Ze liepen snel weg en zo kon hun baas recht komen met de kip nog altijd in zijn armen.
Een eindje verder stonden de drie te balken, als wilden ze zich verontschuldigen.
De baas liep terug en zette de kip weer bij haar soortgenoten.
In huis klonk een lachparade toen ze zijn achterwerk vol kaka zagen.
Hij ging zich snel omkleden, eten en dan keken ze met de hele familie naar tv.
Het ging over de stoet van enkele tijd geleden.
Dagen lang was het rustig op de wei, tot een van de dames een duo vormde en een rockconcert balkte, verschillende dagen na elkaar en soms ook ’s nachts.
De baas werd er blij van en liep al fluitend rond, gaf zelfs wat meer eten aan de ezels en verstopte er ook wat krachtpillen in.
De ezels waren zich van geen kwaad bewust maar de baas dacht wel al vooruit, hopelijk kreeg hij binnenkort een nieuw ezeltje erbij.
Wordt vervolgd
ela
4
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||