sofia
sofia
je kon haar alles vragen
nooit wist zij het antwoord niet
wanneer de wolken filosoferen
waarom de maan toch altijd lacht
welke sterren het sterkst vibreren
of zij ook de antichrist verwacht
je kon haar alles vragen
nooit wist zij het antwoord niet
maar vroeg je naar haar minnaar
die bloedend in haar armen stierf
dan smolt haar plastic huid
haar ogen werden kraters
en in haar diepe val
trok zij de kosmos mee
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, september 04, 2012 23:05 |
| mooi | |
| libel: | Vrijdag, augustus 31, 2012 00:01 |
| Bijzonder mooi! | |
| henk jans: | Donderdag, augustus 30, 2012 17:31 |
| heftig Piet. Erg mooi groeten Henk |
|
| liesjequilt: | Donderdag, augustus 30, 2012 17:23 |
| iedereen heeft geheime diepe plekjes waar je niet iedereen toelaat. heel herkenbaar gr. Liesbeth |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||