Hemel en hel
Hemel en hel
ik schonk een porseleinen Engel
die kreeg een plaatsje in de kast
het glas maakte hem van goud
een pronkstuk van het huis
wie hem zag ging op de knieën
het huis hing vol devotie
straalde af op de familie
het werd een oord van heiligheid
tot op een dag de rovers kwamen
en de vroomheid zo verdween
de rover had brute pech
het werd bij hem een bedevaartsoord
de engel belande in een doos
donker opgeborgen
zo gaat het altijd wel
het goede opgesloten, het kwade aan de top
ela
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 31, 2012 16:06 |
| wat mooi geschreven!!!! | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Vrijdag, augustus 31, 2012 09:17 |
| misschien tijdelijk voor het oog, maar het heilige zal zegevieren, hoewel ik niet geloof in de heiligheid van een beeldje. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||