Jouw aarde
hoe voelt hetnu je vliegt over zorgentranen en het gemisdat jouw aarde huilttranen vertroebelen toekomsten weg...je lijkt zo ver wegmisselijk van onzekerheidwisselen woorden en stilte elkaar afhet voelt nog zo vertrouwden toch zal de deurjouw lach nooit meer aankondigenhoe voelt hetnu je vliegt boven zorgentranen en gemisdat net als jouw aardeuiteindelijkeen nieuwe weg zal vinden
Reacties op dit gedicht
| wierook: | Vrijdag, augustus 31, 2012 15:34 |
| ik denk dat het voelt als verlossing die jouw verwondering nodig heeft | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, augustus 31, 2012 15:19 |
| een ontroerend mooi schrijven!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Gert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 augustus 2012 | ||
| Thema's: | ||