De dageraad van mijn ziel
Eens beleefde ik de diepste donkerste nacht,
waarin ik alleen vergezeld werd door het licht van de flonkerende sterren.
En toen kwam het moment dat de dageraad van mijn ziel aanbrak.
Opeens verdween mijn angst en huiver, gerustgesteld als ik me voelde door het licht van de zon.
Op dat moment ontwaakte mijn droom van het leven, terwijl ik haar handen en voeten gaf, en samen gingen we op pad.
Velen verbaasden zich waaronder ook ik,
dat iets wat een langgekoesterd hartsverlangen was, zo krachtig op de voorgrond trad.
En nooit en nooit hield ik op het leven tegemoet te treden als een kind dat vol verwachting leeft voor wat komen gaat!
waarin ik alleen vergezeld werd door het licht van de flonkerende sterren.
En toen kwam het moment dat de dageraad van mijn ziel aanbrak.
Opeens verdween mijn angst en huiver, gerustgesteld als ik me voelde door het licht van de zon.
Op dat moment ontwaakte mijn droom van het leven, terwijl ik haar handen en voeten gaf, en samen gingen we op pad.
Velen verbaasden zich waaronder ook ik,
dat iets wat een langgekoesterd hartsverlangen was, zo krachtig op de voorgrond trad.
En nooit en nooit hield ik op het leven tegemoet te treden als een kind dat vol verwachting leeft voor wat komen gaat!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Boomvader Ruerd | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 september 2012 | ||
| Thema's: | ||