Mijn tranen zetten zich om in woede,
zodat de buitenwereld mijn kwetsbaarheid niet niet,
ik zeg en doe dingen die ik niet zo bedoelde,
en diep vanbinnen heb ik zoveel verdriet.

Ondanks alle miserie blijf ik houden van iemand,
dat besef ik meer en meer,
we hebben een te speciale,diepe band,
maar ik heb t gevoel dat ik die persoon verlies en dat doet zeer.

Het is waarschijnlijk mijn eigen schuld,
misschien heb ik hem teveel gekwetst,
en vroeg ik hem teveel geduld,
ik heb het voor mezelf weer eens verpest.

Maar het was allemaal niet zo bedoeld,
want het laatste dat hij verdient is pijn,
en ik wil dat hij zich gelukkig voelt,
maar ik verdien het blijkbaar niet samen met hem gelukkig te zijn...

*Queen of Darkness* *cyn*