Eindelijk heb ik de moed gevonden
de weg te gaan naar jouw huis
zoveel jaren was ik daar gekomen
het was ook een beetje mijn thuis
voelde me daar met jou verbonden
we hebben er gelachen en gehuild
samen gestreden maar ook aanvaard
toen je hoorde dat er geen toekomst was
nu zit ik hier op mijn vertrouwde plekje
jouw stoel is leeg ik mis je vrolijke lach
voel mijn tranen laat ze komen
ik huil vriendin om het missen van jou.
Cavalier: | Dinsdag, september 11, 2012 22:40 |
Mooi verwoord. Niet gemakkelijk,sterkte! |
|
wervelende regenboog: | Maandag, september 10, 2012 12:03 |
triest een vriendin te moeten missen mooi je gevoelens verwoord sterkte wr |
|
Auteur: Paula Hagenaars | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 10 september 2012 | ||
Thema's: |