Kogelvrij
er groeit verlangen aan mijn armen
als veren van heimwee
uit mijn gezichtsveld trekken
vogels naar warme landen
en ik wil met de zuidenwind mee
de droeve tonen van de herfst
stemmen mijn hart grillig zwak
waar het kind begon met dromen
brak het land de banden met mij ,
doch houdt geen grens gedachten tegen
nu jij in mij woont, ben ik kogelvrij
Reacties op dit gedicht
| LunavdVelden: | Woensdag, oktober 03, 2012 20:02 |
| Wauw. mooie woordspelingen en symboliek. Je creëert een grimmige sfeer aan het begin en weet dit om te laten slaan in een gevoel van warmte, veiligheid en troost in je laatste strofe. | |
| Siempre: | Zaterdag, september 15, 2012 13:03 |
| Prachtig mima | |
| Pancho v/d Post: | Zaterdag, september 15, 2012 05:50 |
| mooi |
|
| roosjerood: | Vrijdag, september 14, 2012 19:10 |
| prachtig verwoord met respect gelezen |
|
| pantarhei: | Vrijdag, september 14, 2012 16:05 |
| Dit heeft wel iets. | |
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2012 | ||
| Thema's: | ||