Laat mij los
Laat mij los, laat mij gaan
Laat mij leven
Laat mij op mijn eigen benen staan
Je moet men leven terug geven
Jij hebt zolang voor mij gezorgd
Zolang om mij gegeven
Maar je bent vaak wat overbezorgd
Waardoor mijn frustraties stegen
Ik ben dat kleine kwetsbare meisje niet langer meer
Ik ben mijn eigen weg ingeslaan
Ik weet, het loslaten doet je zo'n zeer
Maar ik wil al langer op mijn eigen benen staan
Je verstikt mij soms met alles wat je doet
Altijd goed en liefdevol bedoelt
Maar het smaakt bitterzoet
Als je je steeds met mijn leven bemoeit..
Lieve mama,
Ik heb veel meegemaakt, akkoord
Maar ik heb het doorstaan
Ik hoop dat je mij ooit echt hoort
En mij weer verder met mijn leven laat doorgaan
Mama, ik blijf je altijd graag zien
Maar laat mij alsjeblieft los
Ik wil de wereld verkennen en hebben gezien
Laat mij los...
Laat mij leven
Laat mij op mijn eigen benen staan
Je moet men leven terug geven
Jij hebt zolang voor mij gezorgd
Zolang om mij gegeven
Maar je bent vaak wat overbezorgd
Waardoor mijn frustraties stegen
Ik ben dat kleine kwetsbare meisje niet langer meer
Ik ben mijn eigen weg ingeslaan
Ik weet, het loslaten doet je zo'n zeer
Maar ik wil al langer op mijn eigen benen staan
Je verstikt mij soms met alles wat je doet
Altijd goed en liefdevol bedoelt
Maar het smaakt bitterzoet
Als je je steeds met mijn leven bemoeit..
Lieve mama,
Ik heb veel meegemaakt, akkoord
Maar ik heb het doorstaan
Ik hoop dat je mij ooit echt hoort
En mij weer verder met mijn leven laat doorgaan
Mama, ik blijf je altijd graag zien
Maar laat mij alsjeblieft los
Ik wil de wereld verkennen en hebben gezien
Laat mij los...
Reacties op dit gedicht
| Cavalier: | Donderdag, september 27, 2012 17:17 |
| Ja sorry Brokendoll, ik weet het.. Soms zie ik de achtergrond niet,pas nadien dat ik het merk dt het niet goed leesbaar is.. Ahzo.. Geef Leen de groetjes Ik hoop dat je iets aan men gedichten hebt |
|
| brokendoll: | Donderdag, september 27, 2012 13:52 |
| hier een meisje uit Caritas ,ik zit op therapie bij Leen,vandaar dit berichtje ,je schrijft erg mooi,soms is het moeilijk om je gedichten te lezen door de (felle) achtergrond. vele groetjes brokendoll |
|
| Cavalier: | Vrijdag, september 14, 2012 19:46 |
| Ik woon nog thuis, totdat ik genoeg gespaard heb om op mezelf te wonen.. Toch bedankt voor de lieve reactie |
|
| liesjequilt: | Vrijdag, september 14, 2012 19:43 |
| Voor moeders is loslaten net zo moeilijk als de grote stap nemen om het huis uit te gaan. soms lucht het op als je elkaar een poosje niet ziet. gr. liesbeth |
|
| roosjerood: | Vrijdag, september 14, 2012 19:09 |
| prachtig verwoord |
|
| Cavalier: | Vrijdag, september 14, 2012 15:29 |
| Dankje wr. Wel wil ik even zeggen dat ik niet gehandicapt ben.. Zeker niet. X |
|
| wervelende regenboog: | Vrijdag, september 14, 2012 15:10 |
| mooi verwoord Cavalier kan me voorstellen dat je niet meer als het kleine meisje wilt worden gezien en behandeld als je volwassen bent..ook al ben je ziek of gehandicapt... groetjes wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cavalier | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2012 | ||
| Thema's: | ||