Geprezen...
Geprezen…
Ochtend lawaai! Maak me niet wakker! Sterf!
Alsof elk geluid in dit bestaan elke pijn opnieuw zou doen weggaan!
Zie mij hier liggen, doorleeft uit overtuiging, maar o zo prikkelbaar,
bezie mij nu toch eenmaal, verloren, zelfs in uw ogen.
Overdreven melancholisch; zelfs als ik weiger te geloven;
zelfs als ik de klappen blijf incasseren, een verstoteling.
In de knop gebroken, enerzijds zwak, anderzijds ontoegankelijk
in de nabijheid van haar glorieuze aanwezigheid…
esteban 15 September 2012
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, september 16, 2012 00:53 |
| Haar glorieuze nabijheid moet dan wel en geschenk zijn! Liefs, Jacky |
|
| wil melker: | Zaterdag, september 15, 2012 17:33 |
| Esteban.. de bladeren vallen de stammen komen tevoorschijn ontdaan van alle opsmuk en bescherming.. kaal en koud..terwijl zij nog in volle glorie schijnt.. groet.. wil |
|
| Kaatjes Tralalaatjes : | Zaterdag, september 15, 2012 17:15 |
| Ik zie hier weinig poezie in. Het is het verhaal van Chief Red Cloude, een verdwaalde indiaan. | |
| mucho: | Zaterdag, september 15, 2012 16:29 |
| aaaah aanschouw |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Zaterdag, september 15, 2012 16:01 |
| ingekeerd kijkje naar jezelf, dat je met ons deelt. mooi. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2012 | ||
| Thema's: | ||