Herinneringsgedacht
Herinneringsgedacht
Open geen vensters..., geen raam
laat de wereld maar buiten staan
houdt deuren en poorten gesloten
ik sta..., voor geen openheid open.
Wat soelaas kan licht nog bieden
welk beeld kan ‘t mogelijks dienen
en wat verschil zou het nog maken
nu zij mijn wereld heeft verlaten.
Alles gaat gebukt onder een sluier
met haar... ging ook de dag’s luister
de vreugde, warmte... en mijn lach
wat bleef is ‘n herinneringsgedacht.
Van hoe ze mijn leven heeft bezield
geen die weet, hoe ik van haar hield
mijn tranen, ze dragen tot aan de zee
voorwaar, iets in mij stierf met haar mee.
16 September 2012
Open geen vensters..., geen raam
laat de wereld maar buiten staan
houdt deuren en poorten gesloten
ik sta..., voor geen openheid open.
Wat soelaas kan licht nog bieden
welk beeld kan ‘t mogelijks dienen
en wat verschil zou het nog maken
nu zij mijn wereld heeft verlaten.
Alles gaat gebukt onder een sluier
met haar... ging ook de dag’s luister
de vreugde, warmte... en mijn lach
wat bleef is ‘n herinneringsgedacht.
Van hoe ze mijn leven heeft bezield
geen die weet, hoe ik van haar hield
mijn tranen, ze dragen tot aan de zee
voorwaar, iets in mij stierf met haar mee.
16 September 2012
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Dinsdag, september 25, 2012 18:58 |
| Heel pijnlijk herkenbaar. Mooi verwoord, en heel veel sterkte! Dikke knuffel en liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: JoGi | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2012 | ||
| Thema's: | ||