Idealen
Je huivert voor mijn ogen.
De vlekken die spoken.
Het leven: Een droom.
Fluitend lig jij in bad.
Het contrast
met de verantwoordelijkheid
tekent de twijfel.
Van leegte naar leegte
neem jij de leiding
over mijn helft
des waarheids in het hart.
Ik zeg: “Stop.”
Laat de rust: De rust.
De werkelijkheid is gruwelijk.
Vrienden heb je niet alleen.
Laat de kat zoals de kat is:
De kat, de kat.
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2012 | ||
| Thema's: | ||