Het is niet altijd fijn,
om anders te zijn,
ik ben niet gewoon,
val overal uit de toon.
Het gevoel dat ik vertaal,
vind mijn ma niet ideaal,
haar perfect beeld is stuk,
het gaat wel over mijn geluk.
Er worden rare blikken op mij gericht,
ik moet geen make-up op mijn gezicht,
ik moet niet elke dag die hakken aan,
begrijp maar eens dat ik daar niet op kan staan.
Het is stom en erg bovendien,
voor degene die het niet wil zien,
hoe ik ben en altijd zal zijn,
aanvaardt het maar of verdwijn!