niets haalt ons ooit uit elkaar
Is het pad door je leven soms steil en zwaar
neem dan mijn hand en droog je tranen maar
ik ben de trooster
als het leven je bezeert
ik ben de schouder
als het lijkt alsof de wereld zich tegen je keert
als niets meer lijkt zoals het was
dan ben ik heel even jouw kompas
wandel ik met jou mee
over hoge bergen, diepe dalen heen
neen
jou laat ik nooit alleen
we vinden altijd wel een weg terug
naar ons geluk
en eens we zijn geland
op het rechte pad
zetten wij ons leven samen verder
hand in hand
genietend van elkaar
niets haalt ons ooit uit elkaar
neem dan mijn hand en droog je tranen maar
ik ben de trooster
als het leven je bezeert
ik ben de schouder
als het lijkt alsof de wereld zich tegen je keert
als niets meer lijkt zoals het was
dan ben ik heel even jouw kompas
wandel ik met jou mee
over hoge bergen, diepe dalen heen
neen
jou laat ik nooit alleen
we vinden altijd wel een weg terug
naar ons geluk
en eens we zijn geland
op het rechte pad
zetten wij ons leven samen verder
hand in hand
genietend van elkaar
niets haalt ons ooit uit elkaar
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Kate Boes | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 september 2012 | ||
| Thema's: | ||