Ik had nog zoveel vragen
Maar die kwamen later wel
Want niemand had mij verteld
Het leven gaat zo snel
Hoe had ik kunnen weten
Dat je ons zo snel zou verlaten
Dat mijn vragen te laat zouden komen
En ik nooit meer met je zou kunnen praten
Ik dacht dat we de tijd zouden hebben
Dat ik nog van alles van je kon leren
Je hebt mijn interesses met je meegenomen
Ik wil het niet eens meer proberen
Ik wilde nog zo graag je verhalen horen
Een extra motivatie om mijn toekomst in te gaan
Maar hoe kan ik ooit nog mijn doel bereiken
Als jij nooit meer naast me zal staan
| Allysson: | Dinsdag, september 25, 2012 18:56 |
| Verdrietig gedicht, maar erg mooi verwoord. Heel veel sterkte met dit gemis. Dikke knuffel! Als je ooit wilt praten, stuur je me maar een berichtje ;) Liefs | |
| Auteur: anne(22) | ||
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2012 | ||
| Thema's: | ||