Blijf maar even liggen
Daar ligt ze dan op het natte gras
Niemand om haar heen
Alleen maar koud en wind
Binnenkort is ze van steen
Ze houd wel van de mensen om haar heen
Maar soms moet je kiezen
Ook al valt dat soms zwaar
Maar onthoud een ding
Je bent hier nog niet klaar
Nachten heb je liggen huilen
Ontroostbaar en alleen
Je hebt het diepste dal gezien
Nog dieper dan voorheen
Voor klimmen geen kracht meer
Dan maar niet meer zakken
Want zoals jij dat ziet
Is dat alleen voor zwakken
Blijf maar rustig liggen
Lekker flink huilen
Misschien willen de vogels
Wel even met je ruilen
Vind de rust
En ga er tegenaan
En zorg dat je snel weer
Op eigen benen kan staan
Niemand om haar heen
Alleen maar koud en wind
Binnenkort is ze van steen
Ze houd wel van de mensen om haar heen
Maar soms moet je kiezen
Ook al valt dat soms zwaar
Maar onthoud een ding
Je bent hier nog niet klaar
Nachten heb je liggen huilen
Ontroostbaar en alleen
Je hebt het diepste dal gezien
Nog dieper dan voorheen
Voor klimmen geen kracht meer
Dan maar niet meer zakken
Want zoals jij dat ziet
Is dat alleen voor zwakken
Blijf maar rustig liggen
Lekker flink huilen
Misschien willen de vogels
Wel even met je ruilen
Vind de rust
En ga er tegenaan
En zorg dat je snel weer
Op eigen benen kan staan
Reacties op dit gedicht
| gedichtenmeisje: | Donderdag, september 27, 2012 19:27 |
| Mooi :) En de rijm ook zo passend ;) Groetjes Raissa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: aDeathGirl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2012 | ||
| Thema's: | ||