Stormkracht
Stormkracht 53
Leeftijd en geboortejaar
komen in stormkracht 53 bij elkaar
en zie hoe ik daarin blijf staan
handen diep in zakken, volle maan
zo verloren op de top van ’t hoge duin
vol verdriet van teen tot kruin
sta ik toch sterk en heel alleen
krijgt geen storm mij van de been
Maar….
hoe graag zou ik vallen
vallen in de armen
in de armen van die
die mij het liefste is
Om dan weer op te staan
blij en verbonden samen verder te gaan
handen uit de zakken
hakken uit het zand
handen in de zijne
samen vaste voet aan land
twee jaar zocht ik ver van huis
kwam eindelijk bij mijzelf weer thuis
maar waar oh waar
kan ik veilig landen bij elkaar?
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, oktober 05, 2012 19:48 |
| soms is de storm somberend onze houvast, haal je daar de vaart van weg, wat houdt ons gaan dan nog staande? hoe moet het lopen, wie zou er zonder hopen een eens ongelooflijk ooit tegenover komer tegemoet tegoed te mogen zijn. hans |
|
| mucho: | Vrijdag, september 28, 2012 19:38 |
| blaas me weg!:P liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: frou-frou | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 27 september 2012 | ||
| Thema's: | ||