Hoezee
Jarig worden, een jaar erbij
het overlijden komt steeds nader
lacht zich krom, laat zich zien
in wat verdwijnt en blijft in later.
Zij zijn mij dierbaar de doden
van nu, morgen en eergisteren
en buiten begint het knisperen
van bruine, kurkdroge bladeren.
Hun troost is het vergaan van tijd
het malen van de korrels zand
tot zij vierkant geslepen zijn
zich lenen voor bouwsels van pijn.
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Zondag, oktober 21, 2012 21:06 |
| Sluit me aan bij Yellow ;) | |
| mucho: | Zondag, september 30, 2012 19:59 |
| sfeervol doe mij nog maar een laatste overgebleven zandgebakje |
|
| liesjequilt: | Zondag, september 30, 2012 19:35 |
| leef niet morgen maar nu gr. Liesbeth |
|
| Yellow: | Zondag, september 30, 2012 16:46 |
| maar treurt niet mijn vriend want er içs leven, er is leven na de dood | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2012 | ||
| Thema's: | ||