het mooie naakt
Ik heb hier nog een mooie foto.
Het mooie naakt zoals jullie het een naam gaven.
Er was niets mooi en er hing een ferm reukje aan.
Een meisje waar zij over schrijft,
een meisje waar zij over huilt,
een meisje met magerzucht,
een meisje met een breekbaar hart,
een meisje tenslotte in de dood maar...
zij blijft er over schrijven,
over pijn en mooie herinneringen.
De pijn werd gewroken op andere mensen
die een kopie waren van haar suggestieve liefde
tot slechts een waanvoorstelling gereduceerd.
Het was een mooie foto,
tot op haar graf het mooie naakt
en alles was dan toegelaten
maar intussen creëerden zij de zoveelste verloren ziel
want het mooie naakt is niet voor ieder even mooi.
Het mooie naakt zoals jullie het een naam gaven.
Er was niets mooi en er hing een ferm reukje aan.
Een meisje waar zij over schrijft,
een meisje waar zij over huilt,
een meisje met magerzucht,
een meisje met een breekbaar hart,
een meisje tenslotte in de dood maar...
zij blijft er over schrijven,
over pijn en mooie herinneringen.
De pijn werd gewroken op andere mensen
die een kopie waren van haar suggestieve liefde
tot slechts een waanvoorstelling gereduceerd.
Het was een mooie foto,
tot op haar graf het mooie naakt
en alles was dan toegelaten
maar intussen creëerden zij de zoveelste verloren ziel
want het mooie naakt is niet voor ieder even mooi.
Over dit gedicht
| Auteur: doeikens | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2012 | ||
| Thema's: | ||