wonder
wonder
zo de wind waait bomen de bomen
zo het vuur vlamt in mijn dromen
de rivier verzinkt in stromen
wacht mij een liefelijk onderkomen
zo een woord zich ontpopt vanbinnen
vlamt het vuur zich tot zinnen
als het ogenwit op schilderslinnen
om telkens opnieuw te beginnen
daar drijft zich het scheepje
door oneindige eeuwen
te wind en te zwaard
daar koestert zich het wonder
trilt een stem in het vooronder
als een gouden kleinood bewaard
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||