koesteringen
koesteringen
koester nu nog maar je ongeborenheid
de dagen komen wel dat de hemel
zwart kleurt en de tulpen knakken
koester nog maar het ongeziene licht
dat alles openbaar zal maken dat niet
geweten is en doden op doet wekken
koester de trillingen van moeders
hartenklop als de rivieren zich verheffen
en de stormvogel haar rondedans begint
koester je koesteringen die de eerste licht-
stralen uit je herinneringen doen versmelten
tot ik je aan mijn hart zal drukken
Reacties op dit gedicht
| * Rooz *: | Woensdag, oktober 24, 2012 20:58 |
| prachtig! |
|
| mucho: | Dinsdag, oktober 02, 2012 21:54 |
| ik ga nog even in het donker schuilen weg met die zaklantaarn!:P |
|
| trucker klaas: | Dinsdag, oktober 02, 2012 08:47 |
| fraaie geboortetekst ;) prachtig ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||