Wie zijn vrienden zijn
Hier is het rustig.
De deur zit op slot, geen waarheid kan hem breken.
Buiten schreeuwt de regen.
Joost wil het niet weten, maar bij haar is hij nooit alleen.
Niets is hetzelfde. Zijn foute overhemd zegt alles.
Teen voor teen komt hij nader tot mij.
Man als ik ben geef ik hem de zege.
Een verlate stilte.
De laatste ronde: Het feest is voorbij.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Vrijdag, oktober 05, 2012 19:20 |
| Ik vind het boeiend maar ik begrijp het niet, jammer. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||