Sereen
avondrood verdonst de nevel
op de stille plas
naakt waadt zij door het lauwe
licht verstoorde water alsof zij de eerste is
haar vingers strelen door de diep
ontroerde spiegel
teerhartig laat zij sporen van het
waden na
sereen glijden witte zwanen naar het
tegenlicht en zij…
zij waant zich kleurrijk in de hemel
van de herfst
Reacties op dit gedicht
| gedichtenmeisje: | Vrijdag, oktober 05, 2012 22:20 |
| Mooie woorden heb je hier gevormd ;) Groetjes Raissa |
|
| Sheena: | Vrijdag, oktober 05, 2012 14:43 |
| Zie ook de videoclip via: http://youtu.be/J4hJhvfvMPg even hier, want Laurens je mag geen linken in je gedicht zetten, zie de regels bij het insturen, maar zo mag het wel ;-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||