De zoveelste ronde
de zoveelste ronde
vingers priegelen
met een touwtje
je hoofd zwaait heen en weer
je sloft
de zoveelste ronde
wilt u een koekje meneer
maar de trommel is leeg
je ogen en lach zijn
een schaduw van wat is geweest
zacht dansen
de stofjes in de
reepjes middagzon
je slaat
naar een bromvlieg
die je zelf verzon
ik kus je tot een volgende keer
hulpeloos kijk je en vraagt
wie bent u ook al weer
wil melker
06/10/2012
Reacties op dit gedicht
| liesjequilt: | Zondag, oktober 07, 2012 21:27 |
| Ze wil nog zo graag! gr. Liesbeth |
|
| ela: | Zondag, oktober 07, 2012 00:10 |
| De diepte van de pijn stroomt over bij het lezen, je moet bij verterk toegeven dat je niet bij machte bent te helpen. ela |
|
| entropy: | Zaterdag, oktober 06, 2012 13:12 |
| Je gedicht(en) raakt mij! | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, oktober 06, 2012 09:17 |
| Met ontroering lees ik dit Wil, het haalt zoveel machteloosheid naar boven, precies dezelfde woorden als een en al herkenning. Het doet me nog huiveren als ik er aan terug denk. heel veel sterkte wens ik je en warme groet. Anneke |
|
| libel: | Zaterdag, oktober 06, 2012 07:16 |
| Triest mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||