Gefluister in mijn gedachten
Stilletjes, maar altijd aanwezig
Heel ver op de achtergrond
Sturend, verlichtend, bedrukkend
Continu houdt dat gefluister me bezig

Parten speelt me dat gefluister
Luisterend naar mijn eigen stem
Steeds weer leidend naar vertakkingen van wegen
Wegen die mij af laten glijden
van de hoofdweg van mijn leven
Waardoor ik instinctief moet kiezen
Tussen mezelf of het gefluister
Waar ik tot op heden nog steeds naar luister

Pratend in mijn hoofd tegen het gefluister
Loop ik door straten, bossen en achterafwegen
Kom ik daar nu mezelf weer tegen?
Of is het gefluister
Juist een andere kant van mijn eigen ik
En kan ik vanuit onzekerheid niet kiezen
Waardoor de fluisterende stemmen mij begeleiden
Naar het kiezen van de juiste weg
Zijn deze gedachten niet gewoon de dingen
Die ik herhaaldelijk tegen mezelf zeg?

Altijd gedacht dat dit gefluister
Anders was dan anders en niet van mezelf
Waardoor ik steeds mezelf strafte
Omdat ik niet kon vertrouwen op het juiste
Onzekerheid en angst
Staan voorop in de fluistering
Sta soms voor de spiegel met gebalde vuisten
Hopend dat het gefluister
Verder naar de achtergrond ging
En verder kon gaan op mijn eigen hoofdweg
Zonder deze terugkerende bevestiging

Bevestiging voor alles wat ik doe
Zoekend naar de hoofdweg van mijn leven
Dat is wat de fluisterende stemmen me geven
Ik denk soms: Houd op, ik kan het best zelf!
Ik heb geen hulp nodig, maar denk dan bij mezelf

De eenzaamheid van vroegere tijden
Hebben gemaakt dat ik me laat leiden
Door zelf ingevulde bevestiging
Van belangrijke anderen die me konden veranderen
Me hebben geholpen, every step of the way
Vandaar dat de fluistering
Diep in mijn gedachten zal blijven bestaan
Die stille fluistering daarvan kan ik op aan!