Maatschappij
We hebben zoveel aan ons hoofd
Er moet steeds van alles gedaan worden
We hadden ons vandaag een rustdagje beloofd
Maar dat wordt doorgeschoven naar morgen
We leven in een maatschappij
Waar veel van ons verwacht wordt
Veel dingen op een rij
Wat toch wel wat voor stress zorgt.
We leven in een prestatiemaatschappij
Niet alleen op het werk,maar ook thuis
Er komt zoveel meer bij
Onderandere het perfect bij liggen van je huis
We willen steeds meer en meer
En zijn niet meer tevreden met wat we hebben en wie we zijn
Rust en ontspanning zijn nu zaken die je niet meer leert
Wat maakt dat je jezelf ondermijnt
Dan ben je verwonderd dat je uitgeput bent
Dat je oververmoeid bent en pijn hebt
Dat het je in een mindere stemming brengt
Dat hopelijk weer wegebt
We maken te weinig tijd voor onszelf
We leven voor anderen,
Niet meer voor onszelf
Dat zal moeten veranderen
Voor je jezelf bedelft
De balans tussen nemen en geven
Tussen spanning en rust
We zullen anders moeten leven
Want opletten voor je eigen gezondheid is een must
Er moet steeds van alles gedaan worden
We hadden ons vandaag een rustdagje beloofd
Maar dat wordt doorgeschoven naar morgen
We leven in een maatschappij
Waar veel van ons verwacht wordt
Veel dingen op een rij
Wat toch wel wat voor stress zorgt.
We leven in een prestatiemaatschappij
Niet alleen op het werk,maar ook thuis
Er komt zoveel meer bij
Onderandere het perfect bij liggen van je huis
We willen steeds meer en meer
En zijn niet meer tevreden met wat we hebben en wie we zijn
Rust en ontspanning zijn nu zaken die je niet meer leert
Wat maakt dat je jezelf ondermijnt
Dan ben je verwonderd dat je uitgeput bent
Dat je oververmoeid bent en pijn hebt
Dat het je in een mindere stemming brengt
Dat hopelijk weer wegebt
We maken te weinig tijd voor onszelf
We leven voor anderen,
Niet meer voor onszelf
Dat zal moeten veranderen
Voor je jezelf bedelft
De balans tussen nemen en geven
Tussen spanning en rust
We zullen anders moeten leven
Want opletten voor je eigen gezondheid is een must
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, oktober 15, 2012 01:03 |
| corr. tot... Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, oktober 15, 2012 01:02 |
| Maar wij kunnen niet kiezen hoelang wij moeten werken om rond te komen, wat er ook gebeurt, tot de laatste seconde. Maar rust, zogenaamde lediggang, zien wij over het hoofd en maken er competitie van! Wij zijn verplicht onszelf te ondermijnen om erbij te kunnen horen, tor... Knappe inhoud en schrijven! Groetje, Jacky |
|
| mucho: | Zondag, oktober 14, 2012 22:44 |
| ja, dokter:S | |
| liesjequilt: | Zondag, oktober 14, 2012 22:05 |
| Heel goed om niet altijd alles te willen, maar dat valt wel eens niet mee. gr. Liesbeth |
|
| witteroos: | Zondag, oktober 14, 2012 20:04 |
| Goed beschreven. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, oktober 14, 2012 18:50 |
| goed verwoord!!! | |
| Cavalier: | Zondag, oktober 14, 2012 16:00 |
| ja, ik had gewoon zo dat gevoel vandaag; zoals jij, Atalanta zegt: rennen, springen, vliegen, duiken, vallen en weer op staan... want zo is het vaak, hoe vermoeiend ook. het is niet altijd gemakkelijk, zo veel willen doen, maar ook niet kunnen,omdat het teveel is voor jezelf. bedankt voor jullie commentaar |
|
| wierook: | Zondag, oktober 14, 2012 15:42 |
| goed verwoord beste cavalier en helemaal met je eens | |
| *Atalanta*: | Zondag, oktober 14, 2012 15:01 |
| We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.... Daar dacht ik aan toen ik het gelezen had. ;) Maar (op)tijd voor je zelf nemen is het belangrijkste wat er is. ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cavalier | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||