Geluk
Zolang er ruimte is
en stilte om te schrijven
Zolang ik mijzelf kan denken
in de blauwe lucht gaan liggen
‘t licht kan eten en ‘t donker vasthouden
Zolang witte kou in mijn kamer staat
en ik met volle ogen
‘t ochtendlicht voel steken
Zolang durf ik
elke dag mijn huis uit te gaan
mensen te groeten
en verder te lopen met mijn lach
Te schreeuwen en te dansen
verliefd door straten te wandelen
om te zingen met de huizen en de dieren
Te leven op de warme aarde
en kan ik vallen in
de armen van het geluk
en stilte om te schrijven
Zolang ik mijzelf kan denken
in de blauwe lucht gaan liggen
‘t licht kan eten en ‘t donker vasthouden
Zolang witte kou in mijn kamer staat
en ik met volle ogen
‘t ochtendlicht voel steken
Zolang durf ik
elke dag mijn huis uit te gaan
mensen te groeten
en verder te lopen met mijn lach
Te schreeuwen en te dansen
verliefd door straten te wandelen
om te zingen met de huizen en de dieren
Te leven op de warme aarde
en kan ik vallen in
de armen van het geluk
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, oktober 17, 2012 17:22 |
| rozen komen open tot een winters stil wit hen te herinneren brengt, om in te geloven tot de lente blozende levenslopen verlengt. hans |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 16, 2012 19:18 |
| Eet het licht en drink het geluk Jose, ik wens het je van harte toe. Mooi gedicht en ik wens je een fijne avond. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 16, 2012 13:06 |
| veel wandelgenot in die levensfase toegewenst. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jose van Rosmalen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||