Tranen stromen niet meer
de grootste pijn is geleden
Het besef ik gekomen
jij hoort alleen in het verleden
Een lach komt weer tevoorschijn
maar het gemis blijft bestaan
De 'waarom vragen' blijven malen
waarom moest jij gaan
De woede komt weer op
naar antwoorden kunnen we alleen gissen
Verder moeten leven met de oneerlijkheid
dat wij je nu moeten missen
Het leven gaat door
lijkt een zin die steeds terug moet komen
Maar soms wil ik even stoppen
omdat toch mijn tranen beginnen te stromen
*Ik mis je nog elke dag, aller liefste oom*