Ik ben mij en mij ben ik!


‘s Morgens bij het ontwaken van de dag
zie ik schittering van de dauw op het gras,
maar ook de hartenpijn van een bloem
die niet meer bloeien mag.

Haar tijd is voorbij, gelukkig het mijne niet.
Er zijn kleine dingen waarvan ik geniet.
Een vogel die voorbij vliegt
Is een aangenaam gevoel van mijn geluk.

Had ik daaraan ooit gedacht?
Had ik het wel verwacht,
dat mijn leven een rode draad is,
geweven rond mijn persoon als een net
met niet alleen vreugde en liefde
maar ook tranen van verdriet en pijn.

Ik hou van mensen, waar ik vriendschap in vind,
die niet aan hun eigen denken
maar ook eens… aan iemand anders aandacht schenken.
Genegenheid hebben voor hun medemens,
in een wereld van gruwel en wreedheden.

Ik beleef zowel de goede als de slechte dagen,
met een knipoog naar de toekomst.
Het verleden is voorbij,
heden is nu terwijl ik hier zit te schilderen
In de toekomst zal mijn schilderij vorm krijgen.

Ik vergelijk het met mijn leven,
en beloofde aan mij zelf
me niet meer te ergeren aan mensen zonder stabiliteit.
Het evenwicht dat de energie mij geeft
zorgt voor mijn geest.
Mijn immer warm hart draag ik met veel plezier
voor mijn kinderen en kleinkinderen.

Ik ben hun zonlicht bij donkere dagen,
de golfbreker, die alles stut.
Ik ben een mooie dag die stilletjes ontwaakt
terwijl de nacht zijn weg verder zet.

Mijn levensboek hou ik in ere.
Zolang er bloed door mijn aderen stroomt
Zolang mijn hart ritmisch klopt
Zal er nooit iets zijn…. die bij mij stopt.

Claire Vanfleteren ©