Bewijs van wit in veelvoud
Stilte filmde langzaam voorbij.
Als een safari in mijn hoofd.
De mind-fuck alleen in het donker.
Zacht roze was als een druppel.
Op zolder lag mijn hele leven bloot.
Er was geen lucht, geen hersen.
Even was er een eind.
Als alles in eenvoud.
De kogels die we dromen, die we lezen
zolang een seconde kan duren,
voel ik jouw wezen bij mij.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||