Scheiden

Geen honden wandeling om half negen
Geen ontbijtje klaarmaken om half elf
Geen croissantjes meer uit de oven
Klinkt mistroostig, zeg nou zelf

“when we dont talk” klinkt uit de speakers
Poes Lady rent weer gestoord in en uit t huis
Mowgli ligt naast me, we worden vriendjes
Hoe maak ik ooit van dit weer een thuis

Geen wandeling meer rond het middag uur
Geen bedelende ogen meer als ik eet
Geen laatste stukje meer aan de honden
Het gebeurd wel vaker, maar voelt zo wreed

Terwijl de poezen nu half mijn huisraad slopen
Waarschijnlijk bevrijd van hond en Roos
Slenter ik nog maar is een rondje
En leg nog iets van haar in een doos

Geen ‘wil jij nog iets’ meer kunnen vragen
Geen gesnurk meer in de nacht
Geen Binkie naast me bij het ontwaken
Ondanks alles, zo onverwacht

Aan houden van ontbreekt het niet
En blijft een wederzijds gegeven
Maar houden van hoeft niet genoeg te zijn
Ik begrijp, er is een bredere doel in het leven

Geen samen boodschappen uitpakken in de keuken
Geen thirteend street meer op de tv
Geen hapje ’s avonds meer voor je maken
En vraag me af, wat moet ik hiermee

De terugkeer naar de zaak definitief afgesloten
De rug te ver gedegenereerd
Zal wéér eens kei en keihard moeten knokken
Tot de fiere Adelaar weer is teruggekeerd

Geen bril omlaag meer na het plassen
Geen droogrek meer aan de deur
Geen tv meer zachter bij het gaan slapen
Ik zoek het positieve maar in deze malheur