Verdrietig
Verdrietig word ik van alles weer
Er gewoon maar zijn doet al zo zeer
Ik weet niet wat ik met gevoel moet
Het lijkt alsof mij niets meer goed doet
Om de kleinste dingen word ik boos
Om de kleinste dingen word ik verdrietig
Wanneer word ik een keer echt gelukkig?
Doorgaan is wat ik van mezelf moet
Ook al voelen de dingen die ik onderneem niet goed
Het zal wel weer een keer overgaan
Ooit zal dit gevoel wel weer gaan
Elk gesprek met mijn psycholoog gaat zo goed
Hij laat mij inzien hoe het wel moet
Maar na een paar dagen val ik weer
En komt het nare gevoel weer op mij neer
Word er zo moe van
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 30, 2012 21:41 |
| depressie versterkt zich met je zie je wel, telkens weer, maar ook is er evenzo je hoop toch groots klein groetje voor in je vertwijfeld voelen, hans |
|
| teun hoek: | Dinsdag, oktober 30, 2012 12:40 |
| Iedere dag één positieve tekst op de wand van je denkwereld ...van daar uit het normale blijde leven in. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2012 | ||
| Thema's: | ||