30 oktober 2007.



Een dag die veel veranderde in mijn leven.

Een kogel die mijn leven

Kiehard heeft geraakt

De belofte op die dag die ik niet

heb kunnen waarmaken.

Een herinnering aan één, maar ook aan twee.

Een autonoom gemis van een persoon

waar ik voor wilde zorgen.

De belofte die ik jou had gedaan.



Jouw persoonlijkheid missen

zou te raar zijn

en niet door jou serieus worden genomen.

Ik weet niet waar je bent, maar

je zou me regelrecht uitlachen.

Voor mij is jouw persoonlijkheid onbekend

terwijl jouw bestaan

wel degelijk een feit was.

Een zuchtje wind

die om mij heen woei.



Daarom, zal ik jou vergeten?

Vergeten zal ik 'het' nooit doen.

Zelfs jouw portret blijft voor altijd

bewaard in mijn gedachte

Maar voordat deze dag voorbij is

Zal ik niet meer treuren

Omdat mijn tranen niet meer bestemd zijn

voor het verwerken

van jouw heengaan.



Deze e-mail gaat naar jou,

Ik blaas hem naar je toe

En hij gaat in de CC

naar hem.

Jij weet wel wie

Diegene waarover

de belofte ging



Mijn gedachte gaat naar jou

Derhalve ook naar hem.

Ik kan jou niet meer terughalen

en hem ook niet.



30 oktober 2012.